答应你,却没有答应我自己(第2 / 2页)
“你说uff0euff0euff0euff0euff0euff0e只要有你在,我uff0euff0euff0euff0euff0euff0e我就活得起,我信了uff0euff0euff0euff0euff0euff0e”
“你说uff0euff0euff0euff0euff0euff0e如果我消失,至少你会uff0euff0euff0euff0euff0euff0e注意到,我uff0euff0euff0euff0euff0euff0e我也信了uff0euff0euff0euff0euff0euff0e”
“你说uff0euff0euff0euff0euff0euff0e你说让我不要爱上你,否则uff0euff0euff0euff0euff0euff0e否则我会后悔,我uff0euff0euff0euff0euff0euff0e我答应了你uff0euff0euff0euff0euff0euff0e却uff0euff0euff0euff0euff0euff0e却发现我并uff0euff0euff0euff0euff0euff0e并没有答应我自己uff0euff0euff0euff0euff0euff0e”
“你觉得uff0euff0euff0euff0euff0euff0e我们能两清吗?蔺冉?”
他的痛苦,全写在了那双漆黑的眸子里。
这一声“蔺冉”刺痛了彼此的心。
漆黑的眸子不再清澈,不再柔和,却载满了满身心的疼痛。
“陌潇然uff0euff0euff0euff0euff0euff0e还记得你说过的话吗?”
她泪眼朦胧地看着陌潇然,笑容依然凄绝无比。
曾经以为自己不会再落泪的她,却还是破了这样的例。
原来uff0euff0euff0euff0euff0euff0e眼泪还可以这样流。
“你说uff0euff0euff0euff0euff0euff0e你的事,不需要我管,可是uff0euff0euff0euff0euff0euff0e可是我管了uff0euff0euff0euff0euff0euff0e”
“你说uff0euff0euff0euff0euff0euff0e鎏玉山庄少uff0euff0euff0euff0euff0euff0e少夫人的位子不好坐,我uff0euff0euff0euff0euff0euff0e我还是坐了uff0euff0euff0euff0euff0euff0e”